Το δύσκολο καλοκαίρι του 2013
Ορεσίβιος εγώ, βρέθηκα σε αμμουδιές θαλασσινές. Πίστεψα μια
νεράιδα της ρεματιάς πως στις ακρογιαλιές θα έβλεπα αλλιώς τα δειλινά. Την
πίστεψα γιατί αν την αμφισβητούσα δεν θα μού ξαναμιλούσε. Και η αλαλία μιας
νεράιδας το χειμώνα –πιστέψτε με- είναι μια κατάσταση αφόρητη. Δε φτάνει πού
γκρεμοτσακίζεσαι για να τη βρεις να σού κρατάει μούτρα σε τσακίζει. Έτσι
βρέθηκα σε μια κατάσταση όπου οι ξενοδόχοι ανταγωνίζονταν για το ποιος θα σε
πρωτοεκμεταλλευτεί, όπου όποιος είχε μια ομπρέλα σου τη νοίκιαζε σα να ήταν η
χέστρα των Βερσαλλιών, όπου πολεμικά αεροπλάνα σκίζανε τον αέρα και σκιάζανε
και τον πιο ατρόμητο κλεφταρματωλό, όπου Ρώσοι και Σκανδιναβοί τουρίστες ζέσταιναν τα πόδια τους σε μεσογειακά νερά. Αλλά
ναι, το δειλινό ήταν το κάτι άλλο. Συντροφιά με μερικά καραφάκια τσικουδιά,
ακόμα και τις πανσέληνους του Αυγούστου
τις έβλεπα για τέσσερις αντί για δυο…
Το δύσκολο φθινόπωρο
του 2013
Επιστρέφοντας στις ρεματιές και τα λαγκάδια μου ψηλά στον
Υμηττό και την Πεντέλη είδα το Χάρο να έχει ξεκινήσει το γνώριμο μακάβριο χορό
του. Μόνο που τώρα δεν ήταν ταινία του Μπέργκμαν ή του Γούντυ Άλλεν. Ήταν
πραγματικό το τσάμικό του. Αυτή τη φορά
ο στόχος ήταν η συντρόφισσά μας και συμπολίτισσα Δήμητρα Οικονόμου, ένας συνάδελφός
μου κι άνεργος επιβάτης. Ο Χάρος βγήκε
παγανιά για νέους ανθρώπους. Βγήκε παγανιά με «πρόγραμμα», στρατηγική και
τακτική, με μπόνους για κάθε άνθρωπο που έπιανε με το κρύο δρεπάνι του. Θα τους
θυμόμαστε και θα αλλάξουμε και να ομορφύνουμε τον κόσμο που δεν προλάβανε να
χαρούνε οι ίδιοι στη σύντομη ζωή τους. Να βγάλουμε στην ανεργία τα κοράκια.
Ο ελπιδόφορος
χειμώνας που μας έρχεται
Ο άνεμος που μας χαρίζει ζωή είναι στην πόλη αυτή είναι ο
βοριάς. Αυτός μας καθαρίζει τον ουρανό τον Αττικό και βλέπουμε από ψηλά τη
Σαλαμίνα, τη Δυτική οροσειρά της Κορινθίας, την Αίγινα και το Σαρωνικό μας με
τα κυματάκια του. Ο χειμώνας είναι αυτός που θα κινητοποιήσει τις αισθήσεις μας,
θα αναζωογονήσει τις ιδέες μας, βάζει φωτιά στις παλιές πρακτικές κι ετοιμάζει
το έδαφος για την Άνοιξη των ονείρων μας. Γι’ αυτό θα ξανασυναντηθούμε σε δρόμους
που καίνε.
Η άνοιξη θα είναι για
όλο τον κόσμο
Η μαζική άνθηση των χωραφιών, των λαγκαδιών, των χαραδρών,
των ρεματιών και των ορέων θα είναι ο καρπός του χειμώνα που θα μας έχει
ζεστάνει για τα καλά. Θα είναι Σταύρωση με Ανάσταση αυτή τη χρονιά. Θα το
απαιτήσουμε αυτό. Όλοι και όλες. Μαζικά, μαχητικά, ενωμένοι, χωρίς συμβιβασμούς
με Χάρους και Κουμπάρους. Στη μνήμη όλων όσων μας αγάπησαν και αγαπήσαμε. Για
όλον τον κόσμο. Για έναν κόσμο αλληλεγγύης.